คิดหลาย ยามอ้ายอยู่ห่าง
สู้ภัยอยู่เพียงลำพัง ย่านภูมิคุ้มกันบ่หลาย
โควิดรุกราน น้องนั้นบ่ซำบายใจ
มัจจุราชมันหมุนรอบกาย เป็นจั่งใด๋น้องอยากฮู้ข่าว
บ้านเฮา เงียบเหงาวังเวง
เพิ่นห้ามจัดงานครื้นเครง ฮีตประเพณีงดไว้ชั่วคราว
คนปิดหน้าตา เดินไปมาร้านรวงเงียบเหงา
มื้อใด๋หนอสิพอบรรเทา มาเป็นคือเก่าล่ะนอน๊ออ้าย
ทางนั้นเป็นจังใด๋ ใช้เจลล้างมือหรือบ่
ย่านโรคติดต่อ มันคอยรบกวนใจอ้าย
ยามอยู่ห่างกัน โควิดรุกรานน้องเป็นห่วงหลาย
ชีวิตห้อยบนเส้นด้าย แต่จังใด๋กะอย่าฟ่าวท้อ
เฝ้ารอ วันฟ้าสดใส
โควิดมันคงหายไป กลับมาสู่ฝันวันรอ
ถึงน้องอยู่ไกล แต่แรงใจส่งให้มากพอ
วันนี้ขอใส่แมสก์รอ วันที่พบพ้อสิถอดให้อ้ายหอม
ทางนั้นเป็นจังใด๋ ใช้เจลล้างมือหรือบ่
ย่านโรคติดต่อ มันคอยรบกวนใจอ้าย
ยามอยู่ห่างกัน โควิดรุกรานน้องเป็นห่วงหลาย
ชีวิตห้อยบนเส้นด้าย แต่จังใด๋กะอย่าฟ่าวท้อ
เฝ้ารอ วันฟ้าสดใส
โควิดมันคงหายไป กลับมาสู่ฝันวันรอ
ถึงน้องอยู่ไกล แต่แรงใจส่งให้มากพอ
วันนี้ขอใส่แมสก์รอ วันที่พบพ้อสิถอดให้อ้ายหอม